කපා බිම හෙළා ගහ කොළ

කපා බිම හෙළා ගහ කොළ

තනා මහ විමන් මිහි මත

පුරෙන් පුර දනන් දෙව්පුර අසිරි මවනවා

ඒ මැවුම් දකින දෙවියෝ බියෙන් සැලෙනවා //

උන්හිටි තැන් නැතිවෙලාද

උන් කළ පින් පිරිහිලාද

රුක් දෙවියෝ දණින් වැටී නරන් යදිනවා //

විදා හළ නැණින් පිරිසිඳ

වසා සිටි නුවන් විනිවිද

මිනිස් වග මහා විශ්වය හඹා දුවනවා

දෙව් ලොවින් බසින දෙවියෝ සුසුම් හෙළනවා //

ඇස් අදහා ගන්ට බැරිව

පින් පව් විසඳන්ට බැරිව

ඉරිසියාව යට කරගෙන සාදු කියනවා //

දිනූවෙද මහා සක්වල

ලැබූවෙද මහා සිප් නැණ

දේව අනුහසින් වේදැයි බියක් හිතෙනවා

දණින් හිඳ සුරන් පා යුග නරන් වඳිනවා //

මිනිස් මහිම අඩුවෙලාද

මිනිස් කමට හිනැහුණාද

උනුන් මුව බලා දෙවියෝ අනේ කියනවා //

ගායනය - සුනිල් එදිරිසිංහ සහ පිරිස

පද - කුමාරදාස සපුතන්ත්‍රී

තනුව - ආචාර්ය රෝහණ වීරසිංහ

මෙම ගීය 1992 දී “අමල් බිසෝ” කැසට් පටයටත් 1994 දී “සුනිල් ගී  22” සංයුක්ත තැටියට හා කැසට් පටයටත් ඇතුළත් වුණා.