ස්නේහයේ නගරයයි සිත මගේ
මාවතක් හෝ නොවූ රාගයේ
වන්දනාවේ ගිහින් ඉන්න ආසයි මටත්
කොයි ඉසව්වේද ඒ මෙත් පුරේ
යෞවනේ නිල් නුවන් සේ රැඳී
රන් මලක් වේද හද සල් වනේ
නෙත් පහන් දල්වලා
සිත් සඳුන් දුම් දවා
රන් සිනා පාමි පූජාසනේ
ස්නේහයේ නගරයයි සිත මගේ
මාවතක් හෝ නොවූ රාගයේ
වන්දනාවේ ගිහින් ඉන්න ආසයි මටත්
කොයි ඉසව්වේද ඒ මෙත් පුරේ
මේ නවාතැන් ගෙවා ආත්මයේ
යන තුරා මිලින වී මතු දිනේ
සෙනෙහසේ සිහිලඹින්
දොවන සේ යදිමි මා
පූජණීයයි උතුම් ආදරේ
ස්නේහයේ නගරයයි සිත මගේ
මාවතක් හෝ නොවූ රාගයේ
වන්දනාවේ ගිහින් ඉන්න ආසයි මටත්
කොයි ඉසව්වේද ඒ මෙත් පුරේ
වන්දනාවේ ගිහින් ඉන්න ආසයි මටත්
කොයි ඉසව්වේද ඒ මෙත් පුරේ ..//
ගායනය - අමරසිරි පීරිස් සහ මැණික් ජයසේකර
පද රචනය - හේමසිරි ගුණතුංග
තනුව - ආචාර්ය රෝහණ වීරසිංහ
No comments:
Post a Comment